Ez dugu ordainduko guk sortu ez dugun krisiagatik

Hamarkada eta erdian aberastasunaren hazkuntza eskandalagarria den bitartean, pobreziak zifra beretan jarraitzen du lotsagarri. Prekarietatea gehitu egin da; soldatek eroste-ahalmena galdu dute; gizonezkoen eta emakumezkoen arteko desberdintasunek beren horretan diraute; pobreziaren eta bazterketaren tropelean sartu dira gazteak, emakumeak, pentsiodunak eta migratzaileen kolektibo jakin batzuek; zerbitzu publikoak pribatizatzen eta gure bizitzak merkantilizatzen jarraitu dute; nekazari-abeltzaintzako bizimoduak desagertu egin dira, asfaltoaren eta zementuaren aldera, gure etorkizuna hipotekatuz.

Orain esaten dute “krisian” gaudela, ez dutelako nahi adina etekin lortzen. Haien irtenbideak berberak izaten segitzen dute: diru-pila bankuetara eta enpresa handietara helaraztea. Mutur handiz segitzen dute aberastasuna banatzeko formula kapitalista zaharra aplikatuz, goitik behera, galerak sozializatuz eta etekinak pribatizatuz. Haien irtenbideak baliabideak obra publikoetan xahutzen ditu, gure etorkizuna hipotekatuz eta gizarte-izaerako gastu publikoa murriztuz. Honako hauek dira “krisiaren aurkako neurrien” ondorioak: langabezia gehitzea, Irunen, dagoeneko, %14,6an dago langabezi tasa; prekarietate handiagoa eta jende gehiago bizimodu duinerako baliabide faltan eta ingurumenaren etorkizuna hipotekatua.

Ez dugu sinesten krisi honen irtenbidea sistema sinistarazi nahi diguten giza-aurpegiz eta iraunkortasunez kapitalismorantz birsortzea denik. Errotiko aldaketen garaia da. Garaia da krisi honetatik aterako gaituzten neurri alternatiboak hartzeko, sektore ahulenentzako kosturik gabe eta etorkizunean krisi gehiago izatea saihestuko dituztenak. Gainprodukzioa gelditu (krisi kapitalisten kausa zuzena), eta aberastasuna era justuan banatu; horra hor neurri horien zutabeetako bi.

Honako hauek dira, beraz, gure proposamenak:

Gizarte-mailan:

• Partida ekonomikoak inplementatzea, izaera unibertsaleko gizarte-estaldurarako. Hau da, Oinarrizko Errenta unibertala, norbanakoa eta baldintzagabea izatea. Oinarrizko Errenta inplementatzen den bitartean, GLL Gizarte Larrialdietarako Laguntzetarako aurrekontu partidak eta kotizazio gabeko pentsioak handitzea.
  
  
• Elektrizitatea, ura, gasa, eskolako gastuak (liburuak, gelaz kanpoko jarduerak...) eta uda-tasak doan baliabiderik ez duten pertsonentzat.
  
  
• Doako garraio publikoa egoera larrian dauden pertsonentzat (ikasleak, langabetuak...). Ulertu behar da baliabiderik ez badago, ez dagoela toki batetik besterako joaterik; eta horrelakoetan, ez dagoela prestakuntza egiterik ezta lana era aktiboan bilatzeko aukerarik ere.

Etxebizitza.

• Alokatutako etxebizitza batean biziz gero, alokairua doan izatea; hipoteken prezioak beren horretan uztea (moratoria) edo alokairuaren bidezko ereduaz ordezkatzea. Kasu horretan, udaletxeek eta komunitateek banketxeekin eta aurrezki-kutxekin negoziatu beharko dituzte neurri horiek.
  
  
• Babes Ofizialeko Etxebizitzak alokatzeko asmoz soilik eraikitzea. Modalitate berriak bilatzea; haien artean, usufruktu modalitatea.

Lan-mailan:

• Inolako despidorik ez krisiaren izenean.
  
  
• Lan baldintzetan atzerapenik ez, ezta lortutako eskubideak galtzerik ere.

Ekonomiaren mailan:

• Banketxeak izan dira gainprodukzio kapitalistak eragin duen krisi honen sortzaileetako bat. Beste sektore batzuek egin duten bezala, banketxeek egoera hau ekarri duten soberakinak sortu dituzte (finantza burbuilak, kasu honetan). Proposatzen dugu estatuak bakarrik bere gain hartzea banketxeen paper soziala.

Politika-mailan:

• Kanpoalderatzea geldiaraztea eta zerbitzuetako sektore publikoa berreskuratzea.
  
  
• Hiri Antolamenduko Plan Orokorra gelditzea partehartze erreala egiten dela egiaztatu arte, planak atzeraezinezkoa den etorkizuna hipotekatzen duelako.

Gure ustez, gizartearen krisiaren aurrean eman beharreko erantzunak behetik landu behar dira, udalerriaren mailatik, partziala den eremutik, baita subjektiboa eta komunitarioa den alderditik ere, betiere arazo larri horren zuzeneko eragina jasan duten hiritarren parte hartzearekin. Horregatik guztiarengatik, ez dizuegu deitzen zuen elkartasuna adieraz dezazuen, baizik eta zeuek parte har dezazuen bai zeuena bai geurea den borroka honetan; modu honetan, toki bakoitzeko borroka edo borroka partzial guztiak pertsona guztien borroka bilaka daitezen; eta horrela, agian, guztion artean hasiko gara beste errealitate bat eraikitzen; oso desberdina, dagoen errealitatearekin alderatuta behintzat.

Herritarron erantzuna krisiaren aurrean